Ponad 60 % odnotowanych od początku tego roku pożarów stanowią pożary traw i innych pozostałości roślinnych takie są statystyki opracowane przez Komendę Powiatową Państwowej Straży Pożarnej w Kole. Przyczynami tych pożarów są przede wszystkim celowe podpalenia oraz przypadkowe zaprószenia ognia na przykład poprzez wyrzucenie niedopałków z przejeżdżających pociągów lub samochodów na pobocze drogi.
Dlatego apelujemy do wszystkich o rozwagę i rozsądek podczas używania otwartego ognia oraz o powstrzymanie się od wpalania traw i innych pozostałości roślinnych.
Należy mieć świadomość tego, że nawet mały niegroźnie wyglądający pożar trawy na przydrożnym rowie może gwałtownie rozprzestrzenić się na sąsiednie zabudowania, obszary leśne lub torfowiska, a takie pożary są już bardzo groźne, trudne do ugaszenia i wymagające zaangażowania dużej ilości ratowników i sprzętu do ich likwidacji.
Wypalanie traw i innych pozostałości roślinnych jest więc bardzo niebezpieczne i stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi, zabija wszelkie organizmy żywe pożyteczne dla ekosystemu i niszczy środowisko.
Statystyki pokazują, że bardzo często dochodzi do sytuacji, w których podczas wypalania traw giną ludzie, są to głównie osoby starsze, które po podpaleniu pozostałości roślinnych nie zdążyły oddalić się w bezpieczne miejsce ze względu na silne zadymienie i dynamikę rozwoju pożaru.
Polskie prawo zabrania wypalania traw i pozostałości roślinnych pod groźbą kary aresztu albo grzywny, kwestie te regulują zarówno przepisy z zakresu ochrony przeciwpożarowej jak i przepisy o ochronie przyrody.
Poniżej przedstawiamy wyciąg z tych przepisów:
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. nr 92, poz. 880) określa:
- Art. 124. Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów.
- Art. 131. Kto: (...) wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary – podlega karze aresztu albo grzywny.
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 80, poz. 563):
- § 36. 1. W lasach i na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od granicy lasów nie jest dopuszczalne wykonywanie czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo pożaru:
1) rozniecanie ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lub zarządcę lasu; (...) 2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy czynności związanych z gospodarką leśną oraz wykonywaniem robót budowlanych.
- § 39. Wypalanie słomy i pozostałości roślinnych na polach w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania, nie jest dopuszczalne.
Od sierpnia 2004 r. sprzymierzeńcem w walce z wypalaniem traw stały się przepisy dotyczące dopłat rolniczych. Uznaje się w nich, że wypalanie traw jest działaniem wbrew tzw .”dobrej kulturze rolnej”, a rolnicy dopuszczający się takich praktyk mogą zostać pozbawieni dopłat bezpośrednich i rolnośrodowiskowych z funduszów Unii Europejskiej.
Wypalanie pozostałości roślinnych w ogrodach, ogródkach działkowych itp. regulowane jest prawem miejscowym i w wielu przypadkach na terenach miejskich zabronione lub dopuszczalne tylko w sezonie wiosennym.
|